یتیم نوازی

علی بن ابیطالب(ع) بر رسیدگی به وضع یتیمان بسیار تأکید می‏کردند تا مبادا از ناحیه نداشتن سرپرست دچار کمبودهای مادی و معنوی شوند. بر این اساس در بسیاری از مواقع آن حضرت را می‏دیدند که بچه‏های یتیم را در آغوش گرفته، به آن‏ها محبّت می‏کنند. «ابن طفیل» نقل می‏کند: علی بن ابیطالب(ع) کودکان یتیم را دور خود جمع می‏کردند و با دست خود غذا در دهان آن‏ها می‏گذاشتند و آن قدر به نوازش آن‏ها می‏پرداختند که حتی بعضی از یاران آن حضرت تحت تأثیر آن همه محبّت قرار می‏گرفتند و با خود می‏گفتند: ای کاش ما هم یتیم بودیم تا از این همه توجه و محبت آن حضرت برخوردار می‏شدیم.